متن ترانه سعید شهروز » غزلک » دوستت دارم
بزار بگم دوستت دارم اگرچه خيلي سخته
حکايت ما آدما حکايت درخته
درختي که به ساقه و به ريشه هاش مينازه
گل ميکنه ميوه ميده هميشه سرفرازه
زندگي يک درخته و من ريشه ام تو ساقه
اگه که ما با هم باشيم دنيا ديگه يه باغه
ميوه هاي زندگيمون بچه هاي قشنگن
تو گلدوناي دلامون گلاي رنگارنگن
همسر مهربون من بگو منو دوست داري
دستاي گرمتو توي دستاي من ميزاري
بگو که ما هم نفسيم تا دنيا دنيا باشه
نميزاريم زندگيمون از همديگه بپاشه
متن ترانه های آلبوم سعید شهروز با نام نقره داغ
گناه من
ميگن ستاره رو شب ميشه يکي يکي شمرد
يه آسمون شمردمو اما بازم خوابم نبرد
از توي قاب دل نشد عشقتو بيرون بکنم
زخمي که روي دلمه دوا و درمون بکنم
يه شب ديگه بي تو گذشت صدام گرفته تو گلوم
پشت سرم سايه تو غمت نشسته روبروم
بگو کدوم باد خزون قصه مو از ياد تو برد؟
گناه من جز اين چه بود که دل برات غصه ميخورد؟
دلم ميخواد که يک سفر بيام به شهر خواب تو
تا قصه هميشگي تا آخرين جواب تو
دفتر شعرامو بخون واژه به واژه اسم توست
هر چي ميخواي ورق بزن ببين که دل طلسم توست
هنوز يه دنيا فاصلس ميون دست من و تو
اين غزلم مال تو بود دوباره مال من بشو
بگو کدوم باد خزون قصه مو از ياد تو برد؟
گناه من جز اين چه بود که دل برات غصه ميخورد؟
نقره داغ
نميخوام چشمامو رو هم بزارم
فرصت نگاه تو خيلي کمه
عمر من به خواستنت نميرسه
همين امشب وقت از تو گفتنه
دردامو حوصله کن غزل غزل
واسه موندن مرگمو بهونه کن
وقتي شعرامو به آتيش ميکشي
خون بهاي اين دل ديوونه کن
نميخوام چشمامو رو هم بزارم
نکنه اسم تو رو کم بيارم
آخه نقره داغ روزگارمي
من پاپتي فقط تو رو دارم
کي مثل تو منو باور ميکنه؟
با منو هق هق دل سر ميکنه؟
واسه جشن همه گريه هاي من
گل تنهاييشو پرپر ميکنه
کي مثل تو منو باور ميکنه؟
با من چله نشين سر ميکنه؟
کي مثل تو پاي حرفام ميشينه؟
شعر ديوونگي از بر ميکنه
نميخوام زخمامو مرحم بزارم
نکنه پيش چشات کم بيارم
من يه عمره با غمت زار ميزنم
من که از عاشقي ترسي ندارم
نميخوام چشمامو رو هم بزارم
فرصت نگاه تو خيلي کمه
کاشکي دستات به سراغم ميومد
آخه امشب وقت بي تو مردنه
حدیث عشق
امشب از خواب شقايق سرخي تعبير عشق
از شکوفه هاي بي سر از دل ما بنويس
امشب از مسلخ عاشق از تن داغ جنون
از لب نخلاي تشنه قد دريا بنويس
ساده نگذر از دل ما پا به پاي قصه باش
شرح اين کهنه تبارو واسه فردا بنويس
وقتي از خواب کبوتر به ستاره ميرسي
گريه هاي بيدريغو پاي ابرا بنويس
اگه روزي روزگاري سر زدي به نينوا
قصه غربت ما رو واسه مولا بنويس
تا سحر چيزي نمونده شاهد سپيده باش
مثل ما حديث عشقو تک و تنها بنويس
دل و دشنه
آخ که چه ساده خواستمت
روي چشام ميذاشتمت
دشنه شدي به جون من
گفتي نميشناسمت
آه چه بهونه گير شدي
من که نميشه باورم
گفتي هواي عشق تو
ديگه پريده از سرم
مگه نخواستي جون بدم؟
اين دل و اين دشنه تو
تموم کن اين وصيٌتو
بزار بشم خراب تو
به آبروي دل قسم
تن به قضا داده منم
ببخش که با حقارتم
حوصلتو سر ميبرم
ببخش که ساده ميشکنم
تو دستاي نازک باد
آخه هميشه باختنو
جز تو کسي يادم نداد
جز تو کسي يادم نداد
آواره
گفتي که من نميشکنم عهدي که با تو بستم
گفتي تويي بعد خدا همون که ميپرستم
يه روز ديدمش يادم مياد که عاشقونه گفتي
بگو کجا گريه کنم وقتي که بي تو هستم؟
برگرد بيا منو ببين تو رفتي من شکستم
آواره غربتمو عمريه بي تو هستم
حالا تويي بايد بگي کجا برات ميتونم
گريه کنم از ته دل به ياد تو بمونم؟
گفتي که من نميشکنم عهدي که با تو بستم
گفتي تويي بعد خدا همون که ميپرستم
يه روز ديدمش يادم مياد که عاشقونه گفتي
بگو کجا گريه کنم وقتي که بي تو هستم؟
کی بود کی بود
کي بود کي بود اون که يه شب پا توي خواب من گذاشت؟
تو جشن تنهايي من هديه ميکرد هر چي که داشت
کي بود مثل شاپريا چارقد ابرو وا ميکرد؟
سبد سبد مرواريد اشک تو بغض من رها ميکرد
يادش بخير شاپرکم مهمون من بود تا سحر
کاشکي به من نگفته بود يه روز نمياد از سفر
کي بود کي بود چشماشو بست پشت هزارتا کوه نشست
به جرم اين فاصله ها آخرش از غصه شکست؟
کاشکي به من نگفته بود شاپريا رفتنين
ستاره هاي بي نشون تو قصه ها موندنين
کي بود کي بود بعد يه عمر تو خواب چشم من دويد؟
منو به دست عشق سپرد خودش به فردا نرسيد
نسترن
نسترن تو دست گلدون ميخونه ترانه هاتو
ميگيره از روي ابرا ماه شب رنگ صداتو
چشم روشن ستاره در پي تو بيقراره
قايق نسيم تو شبها ميگيره پيشت کناره
ميبينم با چشم خيسم رقص بيدو با قدمهات
شده خورشيد شب من برق رويايي چشمات
با حضورت جون ميگيره همه عشقا تو دل من
بيا بر ساز دل من زخمه با عشق خودت زن
تو تجسم نيازي واسه اين قلب شکسته
دست قلب عاشقم رو برق چشماي تو بسته
من تمام خواهشم رو تو چشام بي تو ميبينم
اگه با دل همصدا شي عمري من به پات ميشينم
آسمون رویا
من به دستاي نگاهت دل خود رو مي سپارم
هستيم يه قلب پاکه که برات هديه ميارم
واسه ما فرقي نداره که چقدر فاصله داريم
هر جاي دنيا که باشيم واسه هم پر در مياريم
ميدونم با گوش جونت ميشنوي ترانه هامو
ميون اين همه فرياد ميشناسي رنگ صدامو
دل من قد يه دريا اما واسه تو يه برکه
تو برام آب حياتي بي تو بودن مثل مرگه
توي آسمون رويام تو پري شهر نوري
تو عزيزترين ستاره از يه کهکشون دوري
تو برام رنگ خيالي توي بيرحمي دنيا
مثل آسمون رويا آبي قشنگ دريا
دخترا
دختريا گوش بکنين يه حرفي دارم
سوخته دل ببين که به چي دچار شدم
تا نسوزي نازنين سوختن چه سخته
تو اين دنيا کسي که بي ياره کارش زاره
من اين همه دوسش دارم (2)
پس بيا وفا بکن دلم رو به تو سپردم
من اين همه دوسش دارم (2)
هر کس عاشق بشه دردش گرا نه
اين دل بيچاره هم که بي زبا نه
دختريا هر عاشقي رسمش بر اينه
اي خدا دختر تو اين دنيا نما نه
من اين همه دوسش دارم (2)
پس بيا وفا کن دلمو بهت مي سپارم
من اين همه دوسش دارم (2)
رنج بکش، اسير باش غصه بخور،
در شادي را به روي عاشق نبندين
مگر شما دل به قفس تو سينه دارين
که دل عاشق منو به غم مي سپارين
من اين همه دوسش دارم (2)
پس بيا وفا کن دلمو بهت مي سپارم
من اين همه دوسش دارم (2)
دختريا گوش بکنين يه حرفي دارم
سوخته دل ببين که به چي دچار شدم
تا نسوزي نازنين سوختن چه سخته
تو اين دنيا کسي که بي ياره کارش زاره
من اين همه دوسش دارم (2)
پس بيا وفا کن دلمو بهت مي سپارم
من اين همه دوسش دارم (2)
مادر
کسي پيدا نميشه مثل تو مهربون باشه
حرفاي خوب بزنه يک دل و يک زبون باشه
بگه از محبتو جونشو تقديم بکنه
توي ظلمت دلم خورشيد آسمون باشه
مادر اي مادر مهربون من اي که ميگي جون به جون من
حاضرم تا زنده ام جونمو قربونت کنم
اون جون ناقابلو فداي اون جونت کنم
دستاتو ببوسمو پاهاتو رو سر بذارم
دلمو تا دنيا دنيا باشه مجنونت کنم
مادر اي مادر مهربون من اي که ميگي جون به جون من
گلاي باغ بهشتو زير پاهات مي بينم
هميشه صبح سفيدو توي چشمات مي بينم
توبه طفل عاطفه درس وفاداري دادي
سادگي عشق و صفا رو توي دستات مي بينم
مادر اي مادر مهربون من اي که ميگي جون به جون من
نظر